Archiwum wystaw


Rekonstrukcja wnętrza izby warsztatowej z I poł. XIX w.



Budynek nr 6, w którym można oglądać wystawę nazywany jest potocznie Domkiem Tkacza. Z zewnątrz bardzo go przypomina, chociaż w przeszłości żadne z jego pomieszczeń nie pełniło funkcji izby warsztatowej. Oryginalne domy tkaczy niestety nie doczekały dzisiejszych czasów, ostatnie rozebrano w połowie ubiegłego wieku. Dokładnie jednak wiemy jak wyglądały i jakie miały wyposażenie, choć to ostatnie, czyli krosna i narzędzia pomocnicze z tego okresu także się nie zachowały. Drewniane urządzenia, nie mające już żadnej wartości likwidowano, przeznaczano na opał. Obiekty prezentowane na wystawie pochodzą więc z przełomu XIX i XX wieku.

Domy tkaczy w osadzie Łódka były podobne, niewiele różniły się zewnętrznie. Wszystkie miały od ulicy, pośrodku ściany frontowej drzwi prowadzące do sieni. Sień dzieliła wnętrze na dwie nierówne części: południową i północną. W tym właśnie południowym, bardziej „słonecznym", dużym pomieszczeniu znajdowała się izba warsztatowa. Połowę północnej części od strony ulicy zajmowała izba mieszkalna, pełniąca głównie rolę sypialni kilkuosobowej rodziny majstra. Za nią znajdowała się kuchnia i przylegająca do niej spiżarnia. Poddasza budynków były mieszkalne, niewielkie pomieszczenie zajmowali pomocnicy majstra, czeladnik i uczeń.

W izbie warsztatowej tkano, ale tutaj także musiały być wykonane wszystkie czynności przygotowawcze. W drewnianych domach były zwykle dwa krosna, w większych murowanych, trzy. Lokowano je przy szczytowej południowej ścianie z dwoma lub trzema oknami. Konieczny dostęp, wtedy wyłącznie jeszcze dziennego światła, zapewniały odpowiednio po dwa lub trzy okna. Przy nich ustawione były urządzenia pomocnicze do przygotowania nawojów wątku, snucia osnowy i dalszych czynności. Przędza lniana lub bawełniana z przędzalń, do dalszego przerobu, zwinięta była w motki.

Zobacz również


DRUGA SKÓRA

Wystawa Druga skóra stanowi efekt międzynarodowego projektu Struktury przeplatania, tkanina jako materiał, metoda, nośnik organizowanego przez Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Szkołę Doktorską ASP im. Jana Matejki w Krakowie i Uniwersytet w Bergen — Wydział Sztuk Pięknych, Muzyki i Projektowania.

Nowy rozdział

Projekt Nowy rozdział to cykl sześciu spotkań i wizualnych prezentacji. W kolejnych odsłonach pojawiają się sylwetki dwunastu bohaterek – pisarek, projektantek, aktywistek, artystek. Wszystkie wybrały podążanie własną drogą. Dla wielu z nich ten wybór oznaczał wyjście poza kulturowo zdefiniowane role.

ZMĘCZENIE MATERIAŁU. OGÓLNOPOLSKA WYSTAWA TKANINY UNIKATOWEJ

Wystawa skupia się na związkach tkaniny artystycznej i innych dziedzin sztuki będących elementem współczesnego polskiego krajobrazu artystycznego.

„Costumes and contemplations”

Wystawa „Costumes and contemplations”, prezentowana w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, jest pierwszą z cyklu ekspozycji, na których spotykają się prace projektantów kilku różnych pokoleń. Wszystkich autorów łączy związek z Akademią Sztuk Pięknych w Wilnie.

ŁÓDŹ: PRAKTYKA SPOŁECZNEJ INTERAKCJI

Istotą sztuki Khomenko są eksperymenty z tkaninami, które artystka przeprowadza wspólnie z grupą ochotników. Razem z nimi bada i tworzy nowe kroje oraz połączenia kolorystyczne. Estetyka projektów powstaje spontanicznie, ale ich realizacja oparta jest na technologicznej precyzji. Kijowianka opracowała bowiem własną metodę zgniatania i sprasowywania materiałów, która jest czymś więcej niż tylko upcyclingiem.